Taniec jest formą ruchu, na którą decydują się osoby w każdym wieku, nigdy nie jest za późno na uczestnictwo w profesjonalnym kursie. Aby dowiedzieć się, które figury najbardziej przypadną do gustu warto poznać podstawy każdego z gatunków tańca. Podczas turniejów tańców towarzyskich uczestnicy prezentują umiejętności z zakresu tańca standardowego oraz latynoamerykańskiego. Niniejszy wpis opisuje dokładniej drugą grupę, czyli sambę, rumbę, cha-cha, paso doble, jive’a oraz salsę.
Czym charakteryzują się tańce latynoamerykańskie?
Główną cechą, która łączy wszystkie rodzaje tańców latynoamerykańskich jest dynamiczne tempo, które podkręca wyrazista muzyka. Istotne są ponadto zmysłowe ruchy bioder oraz oddzielanie górnej części ciała od dolnej. Rodzaj ubioru jest całkowicie inny, niż w przypadku tańców standardowych, tancerze nie potrzebuje fraka, lecz mniej oficjalny strój, w kolorze takim samym, jak sukienka partnerki tanecznej. Co do obuwia, zarówno mężczyzna, jak kobieta zakładają buty na obcasie – kobieta sandałki. Pierwszym z tańców latynoamerykańskim jest samba, która wywodzi się z Brazylii, figury wykonywane są po kole, jeżeli chodzi o tempo, wynosi ono mniej więcej 56 taktów na minutę. W sambie tancerze mają do czynienia z dwoma rytmami, które się wzajemnie przenikają – synkopowanym i składający się z czterech ósemek. Istotny7 jest ponadto sposób trzymania, może być on zamknięty, wówczas tancerz trzyma lewą dłonią prawą partnerki, a jej lewa ręka opiera się luźno na prawym boku partnera. Drugą formą jest trzymanie otwarte. Niezależnie od tego, wszystkie figury wykonuje się bardzo szybko, a szczególną uwagę zwracają intymne ruchy partnerów. Kolejnym tańcem jest rumba, której figury zapoczątkowano na Kubie. Nie bez powodu uznawana jest za taniec miłosnej namiętności, kroki podstawowe liczy się krokami wolnym, szybkim, szybkim. W tym przypadku również występują dwa rodzaje trzymania, bez względu na to należy dbać o utrzymywanie ciężaru ciała nad palcami stóp. Tancerz podczas wykonywania figur eksponuje swoją partnerkę, ulega jej kuszeniu, ale w rzeczywistości prowadzi cały taniec. W tym tańcu wymagana jest wzorowa kondycja ruchowa i kondycja fizyczna bez najmniejszego zarzutu.
Cha-cha, paso doble, jive, czy salsa?
Najmłodszym tańcem latynoamerykańskim jest zdecydowanie cha-cha, ma charakterystyczne tempo 32-33 taktów na minutę. Figury opierają się na krokach w formacie odstaw-dostaw-odstaw, natomiast do tańcząc do tyłu wykonuje się back locki, w przód natomiast – lock stepy. W tańcu tym bardzo ważne są przeprostowane nogi, co sprawia, że całość prezentuje się efektownie. Akcja nóg jest rytmiczna, jak przystało na taniec latynoamerykański. Paso doble wywodzi się z Hiszpanii i formą przypomina corridę, czyli walkę z bykami. Muzyka odgrywana jest w marszowy takt, dlatego wywołuje rosnące napięcie, całość jest bardzo widowiskowa. Bardzo energicznym tańcem jest również jive, który zapoczątkowany został w Ameryce i przywędrował do Europy z żołnierzami. Wśród cech charakterystycznych znajdują się szybkie kopnięcia, wiele elastycznych akcji i przenoszenie całego ciężaru ciała na przód. Ostatnim tańcem latynoamerykańskim jest salsa, w której nie brakuje elementów akrobatyk. Wyróżnia się tym, że tańcząca para nie przemieszcza się nadmiernie po parkiecie, wykonuje figury głównie w miejscu.
